O co chodzi?
Coraz bardziej i dotkliwiej rozszerzająca się i wzrastająca opresja, dotycząca osób palących tytoń zaczyna przerażać nawet co wrażliwszych niepalących. Bezwzględna i ślepa propaganda antynikotynowa właściwie skierowana jest przeciwko stylowi życia milionów ludzi.
Propaganda ta jest prezentowana w sposób urągający jakimkolwiek zasadom racjonalnego rozumowania, co zwykle charakteryzuje przedsięwzięcia skrajnie zideologizowane, wynikające z mody kulturowej i medycznej (przypominam fatalne skutki idiotycznej mody na niewycinanie migdałków, z powodu której cierpiałem przez pierwsze prawie 30 lat życia, zaropiały po czubek głowy, rozgorączkowany, przesiąknięty bólem w każdym stawie, faszerowany tonami antybiotyków i zastrzyków penicyliny itp, itd).
Ja osobiście zwalniam lekarzy z odpowiedzialności za mój styl życia, picia i palenia. To jest moja prywatna sprawa i nie uznaję argumentu, że jeśli wskutek takiego, a nie innego postępowania nabawię się choroby, to lekarz ma prawo grymasić podczas mojej wizyty u niego. Ma stosować zasadę postępowania optymalnego, to znaczy pomagać, leczyć to, co można w danych warunkach, a nie powinien wdawać się w moralizowanie, dotyczące owych warunków, których ustalenie należy wyłącznie do mnie i do nikogo więcej.
To właśnie jest jeden z aspektów wolności jednostki, której nikt nie ma prawa naruszać (a tym bardziej biurokraci z Unii Europejskiej).
Autor:
piotrwojcicki
o
14:16
.
Etykiety:
cannes,
film,
gruzja,
konferencja prasowa,
otar joseliani,
palacz,
palenie tytoniu,
papierosy,
paryż,
reżyser,
wenecja,
wino
Uradował mnie Otar Joseliani, jeden z moich najbardziej uilubionych reżyserów filmowych kiedy wszedł na salę konferencyjną (w Wenecji czy Cannes - nie pamiętam) z lampką wina i subtelnie dymiącym papierosem.
W świecie zdemoralizowanym przez polityczną poprawność, w środowisku "skwerów" z luksusowych mediów, na sali pachnącej miętą zapchniało znakomitym tytoniem.
Dziennikarze poczuli krew. Zwierzyna łowna sama ulokowała się we wnykach i ostentacyjnie broczyła farbą. Musiało paść pytanie dotyczące ekscesu niepoprawnego artysty. Padła też krótka odpowiedź:
- Na tym polega moje poczucie smaku życia.
0 comments
Prześlij komentarz